LiPiU

ARTISTS: 

Anthi Daoutaki
Irini Karayannopoulou
Eva Isleifs & Rakel McMahon
Maria Loizidou
Malvina Panagiotidi
Nina Papaconstantinou
Nana Sachini
This is not a Feminist Project
Zoe Hatziyannaki

CURATED BY: Christina Petkopoulou

DURATION: 31. October - 22nd November 2020

TIMES: 
October 31st – November 22nd
Opening day: Saturday October 31 st 12:00-20:00
Wed-Fri 17:00-20:00, Sat. 12:00-18:00
and by appointment
Contact no. +306936247263



WHERE: A - DASH & Asklipiou Street




You read the trees, the mountains in the original
You ask: “What do I have to say in this language?”
The wounded animal deep inside you doesn't answer.
It stays silent.



Διαβάζεις τα δέντρα, τα βουνά στο πρωτότυπο.
Λες: Τι έχω εγώ να πω σ’ αυτή τη γλώσσα;
Το πληγωμένο ζώο μέσα σου βαθιά δεν απαντά.
Σωπαίνει.



Katerina Aghelaki-Rooke, Lipiu Revisited Bien, P. and Constantine and P. and Keeley, E. and Van Dyck, K. (2004) A Century of Greek Poetry 1900-2000. Cosmos Publishing: New Jersey.


Greek poet, translator and intellectual, Katerina Anghelaki-Rooke (1939-2020) in her poems
Lipiu and Lipiu Revisited (1993) refers to a heterotopy, founded in the realm of poetry: the topos
of Lipiu, a space that can be perceived as the birthplace of her personal vocabulary. It is
equally, where the weeds of frustration, rage and deep sorrow grow, the failure of the unspoken
words, a territory where she keeps all she has ever lost. The poet speaks up bringing forward
the existential agony of bodies in precarity: how, where and through what channels do we
become audible and visible? The embodied articulation of a public voice and the overall
physical effort to create a sound that can be heard become an everlasting struggle. Subjects
lacking recognition by dominant discourse in the full spectrum of their existence are now forced
to invent an original code that will communicate their multiplicity: a thoroughly new language,
capable of translating into letters and syllables every single atom of their living experience.
In Lipiu project, female artists and collectives are invited to compose the letters and the sounds
of a personal yet common language in which female experience will emerge as a collective and
poetic voice in public space. From the interior of A-Dash space to the unexpected and exposed
points along the street of Asklipiou, artworks coexist with and incorporate archive material of
feminist publications from the 70’s in an attempt to trace female emotional experience from
within and towards the public and vice versa.
During the show, a public program will be held on our website. 

The exhibition is realised under the auspices and with the support of the Greek Ministry of
Culture and Stavros Niarchos Foundation (SNF).


GR

Η Ελληνίδα ποιήτρια, μεταφράστρια και διανοούμενη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (1939-2020)
στα ποιήματα της «Λυπιού» και «Στη Λυπιού και πάλι» αναφέρεται σε μια ετεροτοπία
εντοπισμένη στο χώρο της ποίησης: τη Λυπιού, τον τόπο γέννησής του δικού της, προσωπικού
λεξιλογίου. Είναι ο τόπος όπου φύονται η ματαίωση, η αναστάτωση, η οργή και η οδύνη, η
αποτυχία των λέξεων να αρθρωθούν, μια περιοχή όπου έχει καταλήξει «ό,τι έχει χάσει». Η
ποιήτρια δίνει το λόγο στα επισφαλή υποκείμενα και την υπαρξιακή τους αγωνία: πώς, πού και
μέσα από ποια κανάλια ακούγονται και είναι ορατά; Η ενσώματη άρθρωση της δημόσιας φωνής
όσο και η συνολική φυσική προσπάθεια που απαιτεί η παραγωγή ήχου μέσα από το σώμα
γίνεται ένας διαρκής αγώνας. Ταυτότητες που δεν αναγνωρίζονται σε όλο το φάσμα της
ύπαρξής τους από τον κυρίαρχο λόγο καλούνται να εφεύρουν ένα νέο κώδικα για να την
επικοινωνήσουν, μια γλώσσα δική τους όπου το κάθε σωματίδιο της εμπειρίας τους, το κάθε
συναίσθημα θα έχει μια λέξη να το σημαίνει.
Στην έκθεση της Λυπιού σύγχρονες γυναίκες εικαστικοί συνθέτουν τους φθόγγους και παράγουν
τους ήχους μιας προσωπικής όσο και κοινής γλώσσας, ικανής να φέρει το προσωπικό τους
βίωμα ως μια συλλογική, ποιητική φωνή στο δημόσιο χώρο. Από το εσωτερικό της οικίας του Α-
DASH στον αριθμό 74 μέχρι απρόσμενα εκτεθειμένα σημεία κατά μήκος του δρόμου της
Ασκληπιού, τα έργα εμπλέκονται, συνυπάρχουν και ενσωματώνονται σε θραύσματα αρχειακού
υλικού από φεμινιστικό τύπο της δεκαετίας του ‘70 (αρχείο της Έβελυν Βολίκα) με σκοπό να
αποτυπώσουν τη θηλυκή εμπειρία του συναισθήματος από το «μέσα» προς το «έξω» αλλά και
αντίστροφα.

Παράλληλα με την έκθεση, θα πραγματοποιηθεί δημόσιο πρόγραμμα που θα εκπέμπει μέσα
από την ιστοσελίδα του A - DASH. Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και
με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).